Ten westen van het centrum van Nijmegen in het Waterkwartier ligt de oude Batava Margarinefabriek, in de volksmond de Boterfabriek genoemd. Het complex staat al jarenlang leeg en is in verval. Vanwege de cultuurhistorische waarde (het was een van de oudste fabrieken van Nijmegen), heeft ontwikkelaar MWPO in samenwerking met Houben Van Mierlo architecten en DELVA landscape Architecture Urbanism een plan ontwikkeld waarin de boterfabriek een tweede leven krijgt. De oude fabriek wordt gerenoveerd en krijgt een woonfunctie. De aanpalende loodsen maken plaats voor nieuwbouw. In totaal worden er plusminus honderd wooneenheden op het terrein gerealiseerd en ingebed in een groene omgeving van bomen, hagen en pergola’s.
Aan de oostkant grenst de Boterfabriek aan het Krayenhofpark en aan de westkant aan een verwaarloosd stuk gemeente groen. Dit gemeente groen sluit aan op de belendende achtertuinen van stadswoningen aan de westzijde. Door deze contour en gegevens is het van belang het totale woonblok te beschouwen omsloten door uitvalswegen. Het woonblok heeft met het aanwezige tot wasdom gekomen groen de potentie om het te vertalen naar buurtpark waarin gewoond wordt in plaats van alleen woonblok met plukjes groen.
Het gemeentegroen wordt daarom waar nodig gesaneerd en opgewaardeerd tot parkgroen met speel- en ontmoetingsvoorzieningen. Voor het terrein van de voormalige gebouwen van de Boterfarbiek wordt hetzelfde gedaan. Het Krayenhoffpark aan de oostzijde wordt daarmee dubbel zo groot en sluit daarbij aan op de achtertuinen van de bestaande stadswoningen. Binnen dit park worden bouwblokken met klein geprojecteerd oppervlak toegevoegd om de doorwaadbaarheid van het park te garanderen. Licht, lucht en zicht krijgen de ruimte. Tussen de blokken bieden twee binnenpleinen (ontstaan door de verdiepte parkeerbak) ruimte voor ontmoeting door de entrees hier vorm te geven.